වියත් මග

ආදි මානවයා

  මානව ඉතිහාසයේ යුග බෙදීමේදී දැනට හුරු පුරුදු ඓතිහාසික යුගය හා ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගය යනුවෙන් කෙරෙන බෙදීම සාධාරණ නොවන බව පෙන්වන සමහර ඉතිහාසඥයින් ඒ වෙනුවට වඩාත් ගැලපෙන්නේ අක්‍ෂර භාවිත කෙරුණ යුගය හා අක්‍ෂර භාවිතයට පෙර යුගය බවට අදහස්‌ දක්‌වා තිබේ. ඔවුන් දක්‌වන පරිදි මානව ඉතිහාසය අධ්‍යයනයේදී පොත පත හා අනිකුත් ලේඛන පමණක්‌ නොව ආදි මානවයා විසින් ඉතිරි කර ගොස්‌ ඇති ඔවුන් පාවිච්චි කළ උපකරණල අවි ආයුධල පොසිල ආභරණ සිතුවම් ඇතුළු තවත් බොහෝ දැ මූලාශ්‍රයන් වෙති. එහෙයින් මානව ඉතිහාසයේ සම්පූර්ණ කාල පරාසයම ඓතිහාසික යුගය යනුවෙන් සැලකිය යුතු බව එම අදහසයි.

   කෙසේ වෙතත් මානව ඉතිහාසය දළ වශයෙන් මෙන්ම ප්‍රධාන වශයෙන් දැනට ඉතිහාසඥයින් හා පුරාවිද්‍යාඥයින් විසින් කොටස්‌ දෙකකට බෙදා දක්‌වයි,එනම් ශිලා යුගය හා ලෝහ යුගය යනුවෙනි. ඒ එකී මානවයා එම අමුද්‍රව්‍යවලින් ආයුධ හා උපකරණ සාදා ගැනීම සැලකිල්ලට ගෙනය. මෙසේ පුරාණ මානවයා විසින් අක්‍ෂර භාවිත කිරීමට පෙර යුගය ක්‍රිස්‌තු පූර්ව 3500 පමණ දක්‌වා පැවැති බව විශ්වාස කෙරේ. මානව ඉතිහාසයේ මුල් ම යුගය වූ ශිලා උපකරණ භාවිත කළ යුගය පැලියොලිතික්‌ හෙවත් පුරාණ ශිලා යුගය යනුවෙන් ද පසු යුගය නියොලිතික්‌ හෙවත් නව ශිලා යුගය යනුවෙන් ද බෙදා දක්‌වා ඇත. එසේ නම් කොට ඇත්තේ ඒ ඒ යුගයේදී මානවයා විසින් භාවිත කළ ශිලා උපකරණ හෝ ආයුධවල හැඩය මෙන්ම නිෂ්පාදන තාක්‍ෂණය ආදිය සැලකිල්ලට ගැනීමෙනි. ඒ අනුව පුරාණ ශිලා යුගයේ මිනිසා තම උපකරණ හා ආයුධ සාදාගෙන ඇත්තේ විශාල ගලකින් පතුරු ගැලවීමෙනි. එසේ පතුරු ගලවා දැමීමෙන් ඉතිරි වූ කොටස අත් පොරෝ ආදිය ලෙසද භාවිත කර ඇත. පසුව එම යුගයේ අවසානය වන විට ඔහු පිහියා හා හෙල්ල තුඩු සාදා ගැනීමට දක්‍ෂ වී ඇත. ඉනික්‌බිතිව ගල් මැදීම හා ඔප මට්‌ටම් කිරීමත් උපකරණ ඒ තත්ත්වයට ගෙන ආ කාලයත් නව ශිලා යුගය යනුවෙන් හඳුන්වා ඇත. පුරාණ ශිලා යුගය ක්‍රිගපූග වසර දෙලක්‍ෂයේ සිට ක්‍රිගපූර්ව දස දහස දක්‌වා කාලය සේ ගැනේ. එය ද මුල් යුගය හා පසු යුගය යනුවෙන් බෙදා දක්‌වා ඇති අතර මුල් යුගයට සම්පූර්ණ යුගයෙන් සියයට අනූ නමයක පමණ කාලයක්‌ වෙන් වී ඇත. එම කාලය තුළදී මානවයාට බෙහෙවින් සමාන සත්ත්ව වර්ග හතරක්‌ පමණ ජීවත් වී ඇත.එම කාලය තුළදී මානවයාට බෙහෙවින් සමාන සත්ත්ව වර්ග හතරක්‌ පමණ ජීවත් වී ඇති බව නැගෙනහිර අප්‍රිකාවේ කළ පරීක්‍ෂණ මගින් සොයාගෙන තිබේ. 1961 දී ජොනතන් ලීකේ නම් මානව විද්‍යාඥයාවිසින් ටැන්සානියාවේ තිබී සොයාගත් හිස්‌ කබල වසර ලක්‍ෂ 18 ක්‌ පැරැණි බව තීරණය කර තිබේ. මේ වන විට ඊටත් වඩා පැරැණි මානව අස්‌ථි අවශේෂ සොයාගෙන ඇති අතර මේවා කාල නිර්ණය කිරීම සඳහා කාබන් 14 ක්‍රමයද පොටෑසියම් ආගන් ක්‍රමය ආදී විද්‍යාත්මක කාල නීර්ණ ක්‍රම යොදාගෙන ඇත. තවද 1972 වසරේදී වසර විසි ලක්‍ෂයකට පෙර ජීවත් වූ මානවයෙකුගේ සම්පූර්ණ හිස්‌ කබලක්‌ කෙන්යාවෙන් සොයාගෙන ඇත. මානව විද්‍යාඥයින් විසින් මේ මානවයා හඳුන්වා ඇත්තේ හෝමෝ හැබිලස්‌ යනුවෙනි. එහි අර්ථය වන්නේ හැකියාවක්‌ ඇති මිනිසා යන්නය. ඔහුට වානර වර්ගයේ සතුන් අතුරින් විශාලතම මොළයක්‌ තිබීමත් ශරීරය කෙළින් තබාගෙන ඇවිදීමට හැකි කමත් උපකරණ භාවිතයට තිබූ දැනුමත් සැලකිල්ලට ගෙන ඔහු වර්තමාන මානවයාගේ ආදි මුතුන් මිත්තා සේ සැලකේ. මෙම මානවයා විසින් භාවිත කරන ලද උපකරණ අතර සත්ත්ව ඇටකටුල මෙන්ම දළ ලෙස පතුරු ගලවා ගත් උපකරණ ඉතාමත් ප්‍රාථමික අවධියට අයත් ඒවාය. සිය දඩයම් කිරීම සඳහා සාමූහික සමාජ ජීවිතයක්‌ ගත කළ මොවුන් මුල්ම සමාජයීය සත්ත්වයන් සේ සැලකේ.

 මෙකී මුල්ම යුගයෙන් පසු හමුවන මානව සාක්‍ෂි ජාවා මිනිසාට හා පීකිං මිනිසාට අයත්ය. ඉන් පැරැණිතමයා ජාවා මිනිසා සේ ගැනෙන අතර ඔහු ජීවත් වූ කාලය ක්‍රිස්‌තු පූර්ව වසර පන්ලක්‍ෂයකට පෙර සේ සැලකේ. 1891 දී ඔහුගේ අස්‌ථි කොටස්‌ ජාවා රටේ තිබී හමුවූ හෙයින් ජාවා මිනිසා යනුවෙන් නම් කොට ඇත. පසුව 1926 හා 1930 දී චීනයේ පීකිං :වර්තමාන බෙයිජිං* නගරයට සැතපුම් 25 ක්‌ නිරිත දිග තිබී මානව අවශේෂ 32 ක්‌ පමණ සොයාගෙන ඇත.ඒ නිසා එම මානවයාගේ සම්පූර්ණ හිස්‌ කබලක්‌ සකස්‌ කර ගැනීමට හැකිව තිබේ. මෙම පීකිං මිනිසා හා ජාවා මිනිසා එකම මූලයකින් පැවතෙන බව දැනට විශ්වාස කෙරේ. මෙම මුල් පුරාශිලා යුගයේ අවසාන 25000 ක වසර කාලයේදී නියෙන්ඩර්තාල් නමින් හැඳින්වෙන මානවයාගේ අවශේෂ හමුවීය. ඔහු ගුහාවල ජීවත් වූවෙකිග 1856 දී වයඹ දිග ජර්මනියේ නියෙන්ඩර් නිම්නයේ තිබී මෙම අස්‌ථි අවශේෂ හමුවීම නිසා නියෙන්ඩර්තාල් මානවයා නමින් නම් කොට ඇත.

 ඉනික්‌බිතිව බෙල්ජියමල ස්‌පාඤ්ඤයල ඉතාලියල යුගොස්‌ලෝවියාවල රුසියාවල ඊශ්‍රායලය ඇතුළු බොහෝ පෙදෙස්‌වලින් සම්පූර්ණ මානව හිස්‌කබල් සොයාගෙන තිබේ. මෙම නියෑන්ඩර්තාල් මිනිසා වර්තමාන මිනිසාට බොහෝ සෙයින්ම සමාන හෙයින් ඔහු හෝමො සැපියෑන්ස්‌ යනුවෙන් නම් කොට තිබේ. සාමාන්‍යයෙන් ඔහු අඩි 5 යි අඟල් 4 ක්‌ පමණ උසින් යුක්‌තය. දැඩි ඇස්‌ බැමි හා ගෙවී ගිය නිකටකින් සමන්විතය. නළල පිටුපසට නැමී ඇතග මොළ කපාටය අඩු තරමකින් යුක්‌ත වුවද එය වර්තමාන කෝකේසියානුන්ට වඩා වැඩිය. නියෑන්ඩර්තාල් මිනිසා හා ඔහුගෙන් පැවත එන්නවුන් වානර ගණයට නොවැටේ. ඔවුන්ට කතා කිරීමේ හැකියාව තිබූ බව නිසැක හෙයින් තම සමාජයේ අනිකුත් සාමාජිකයින් සමග අදහස්‌ හුවමාරු කර ගැනීමේ හැකිකම තිබුණි. එහෙයින් ඔවුන් රැස්‌කර ගත් දැනුම ඊළඟ පරම්පරාවට දායාද කිරීමට ඔවුන්ට හැකිවී ඇත. ඔවුන් මිනී වළලා තිබූ විස්‌තර අනුව ඊළඟ ආත්මයක්‌ පිළිබඳව ඔවුන්ගේ විශ්වාසයක්‌ තිබූ බව සනාථ වී ඇත. ඔවුන්ගේ උපකරණ හා ආයුධ හැඩ ගස්‌වා ගැනීම හොමො හැබිලස්‌ මානවයාට වඩා දියුණු තත්ත්වයක වීයග ගල්වලට යම් ඉරියව්වකින් පහර දීමෙන් මුවහත සහිත පතුරු ලබා ගැනීමට හැකි බව ඔවුන් දැන සිට ඇත. හෙල්ල තුඩල වඩා හොඳ හූරණ උපකරණල පිහියා ආදිය පෙරට වඩා දියුණු තත්ත්වයකින් මෙකල දී දක්‌නට ලැබේ. ඔවුන් වාසය කළ තැන්වලින් හමුවී ඇති විශාල ලිප්වලින් පෙනී යන්නේ විශාල පිරිසක්‌ සමූහ වශයෙන් ජීවත් වූ බවකි. මෙයින් මානව සමාජයේ සමාජ සංස්‌ථාවල දළ ආරම්භය දක්‌නට ලැබෙන බව මානව විද්‍යාඥයෝ පෙන්වා දෙති.

 පුරා ශිලා යුගයේ පසු භාගය ළඟාවීම ක්‍රිස්‌තු පූර්ව 30000 න් පමණ ඇරඹී එම යුගය ක්‍රිස්‌තු පූර්ව 10000 පමණ දක්‌වා පැවැති බව සැලකේ. මෙම යුගයේ මිනිසා බොහෝ සෙයින්ම නූතන මිනිසාට සමාන වීයග නියෑන්ඩර් මිනිසාගේ පැවැත්ම එම කාලයෙන් නැවතී ඇති අතර එම මානව පිරිසට සිදුවූයේ කුමක්‌දැයි නිශ්චිත නැත. ඔවුන්ගෙන් පසු ජීවත් වූ මානවයා ක්‍රොමැන්ගන් යනුවෙන් හඳුන්වා ඇත්තේ ඔවුන්ගේ අවශේෂ ක්‍රො-මැන්ගන් ගුහාවල තිබී හමුවීම නිසාය. මෙම මානවයින් වැලිමුවන්ල බයිසන් වැනි සතුන් දඩයම් කිරීමෙන් ජීවත් වී තිබේ. කඳ කෙළින් තබා ඇවිදින මෙම මානවයාගේ පිරිමින් දළ වශයෙන් අඩි හයක්‌ පමණ උසය. උරහිස්‌ පළල්ය.උස්‌ නළල් තලයකින් හා වැඩුණු නිකටකින් යුක්‌තය. මොළයේ ධාරිතාව වර්තමාන මිනිසාගේ මොළයට සමානය. මීට පෙර මානවයන්ගේ දක්‌නට ලැබුණු විශාල ඇස්‌ බැමි මොහුට නොවීය.

මොවුන්ගේ සංස්‌කෘතිය පෙර මානවයාට වඩා උසස්‌ය.ඔවුන්ගේ උපකරණ හා ආයුධ ද පෙරට වඩා දියුණු වූවා මෙන්ම වර්ග ගණනාවකින් යුක්‌ත විය. ඇත් දළල මුව අං ආදියෙන් සෑදු උපකරණද ඊදුණු ආදියද දමා වීසිකරණ ආයුධ ද දක්‌නට ලැබේ. ඇඳුම් සකස්‌ කර ගැනීම සඳහා ඇටකටු වලින් ඉදිකටු සාදාගෙන ඇත. හමුවී ඇති විශාල ලිප් අනුවත් සත්ත්ව ඇටකටු තොග අනුවත් ඔවුන් මස්‌ පුළුස්‌සා ගෙන කෑ බව සොයාගෙන ඇත. දකුණු ප්‍රංශයේ සොලුට්‍රෙ නම් ස්‌ථානයෙන් මෙසේ විශාල වශයෙන් ඇටකටු සොයා ගෙන තිබේ.වසරේ ටික කලක්‌ හෝ ඔවුන් ගල්ගුහා වල ජීවත් වී ඇත. මෙම යුගය මානව ඉතිහාසයේ සංවර්ධන සමයක්‌ පෙන්නුම් කරයි. සමූහ වශයෙන් සංවිධානය වී ජීවත් වූ බවට ඇති සාධක ඊට උදාහරණයි. ඔවුන් ජීවත් වූ ස්‌ථානවලින් විශාල වශයෙන් හමුවන පිළිස්‌සුන සත්ත්ව ඇටකටු ඊට නිදසුනකි. දඩයම් කිරීම හා ඒවා බෙදා හදාගෙන සාමූහිකව කටයුතු කළ බවත් භුක්‌ති වින්ද බවත් ඉන් හෙළිවී ඇත. හමුවී ඇති අවශේෂ අනුව කලක්‌ තිස්‌සේ පුහුණු වීමෙන් ලත් අත්දැකීම් ඇති කලාකරුවන් මෙන්ම ශිල්පීන් ද මෙම සමාජයේ සිට ඇත.

ඔවුහු මළ සිරුරු තැන්පත් කිරීමේදී නියෑන්ඩර්තාල් මිනිසාට වඩා සැළකිල්ලක්‌ දක්‌වා තිබේ. මිනියේ දැත් නවා පපුව මත තැබීමල ආභරණාදියත් ආයුධ වර්ගත් මිනී වළ තුළ තැන්පත් කර තිබීමෙන් මළවුන්ගේ ආත්මය ගැන ඔවුන් තුළවූ විශ්වාසය අවබෝධ කර ගත හැකිය. ප්‍රංශයෙන් හමුවී ඇති ගුහාවල දොරටු බිත්ති ද සීලිම ද වැලිමුවන් හෝ ඔවුන් විසින් දඩයම් කළ සතුන්ගේ රූප ඇඳීමෙන් සරසා තිබේ. මෙම සතුන් ඇවිදින ආකාරයෙන් ඇඳ තිබීම ගැන අදහස්‌ දක්‌වන මානව විද්‍යාඥයෝ දඩයම් සඳහා සතුන් ලබා ගැනීමේ ඉන්ද්‍රජාලික අදහස්‌ මත ඒවා අඳින්නට ඇතැයි දක්‌වති. ක්‍රි.පූ 10000 පමණ දී මේ යුගය අවසන් වන්නට ඇත්තේ ජීවත් වීමට අවශ්‍ය ආහාර සොයා ගැනීමේ ගැටලු නිසා යෑයි සැලකේ.අයිස්‌ තට්‌ටු දියවීම ඇරඹීමත් සමග දේශගුණයේ ඇති වූ වෙනස්‌කම් නිසා වන සතුන් බෝල්ටික්‌ ප්‍රදේශවලට යන්නට ඇති බවත් මේ මානවයාද සතුන් අනුව උතුරු දෙසට සංක්‍රමණය වන්නට ඇතැයි විශ්වාස කරයි.

(උපුටා ගැනීමකි)